Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Duo Reges: constructio interrete. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Tum mihi Piso: Quid ergo? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. De illis, cum volemus.

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quis istud, quaeso, nesciebat? Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid, de quo nulla dissensio est? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Completur enim et ex eo genere vitae, quod virtute fruitur,
et ex iis rebus, quae sunt secundum naturam neque sunt in
nostra potestate.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu,
inquit, huc?

1. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.
2. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
3. Dicimus aliquem hilare vivere;
4. Sed ego in hoc resisto;
5. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

• Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.
• Summae mihi videtur inscitiae.
• Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.
• Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Magna laus.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Beatum, inquit.

Quonam, inquit, modo?

Quonam, inquit, modo?

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?